Harvard-onderzoekers hebben een cyanobacterie (blauwalg) dusdanig gemodificeerd dat hij glucose, fructose en/of lactaat afscheidt. Het zou wel eens kunnen uitgroeien tot een economisch aantrekkelijk alternatief voor suikerrietplantages, zo schrijven Jeffrey Way, Henrike Niederholtmeyer en collega’s in het tijdschrift Applied and Environmental Microbiology.

Het voordeel zou moeten zitten in het feit dat de bacteriële suikerproductie overal ter wereld kan worden opgepakt, als de zon er maar schijnt. Je kunt de suikers dus produceren op de plek waar je ze nodig hebt, wat flink scheelt in de transportkosten. Suikerriet en suikerbieten zijn wat dat betreft een stuk minder flexibel.

Wat het lactaat betreft: dat is een veelgevraagde grondstof voor biologisch afbreekbare kunststoffen.

De genetische wijzigingen hebben eveneens een logistiek karakter. Maar dan binnen de blauwalg in kwestie, Synechococcus elongatus. Die is van nature foto-autotroof: uit zonlicht en CO₂ kan hij wel suikers maken, maar alleen voor eigen gebruik. Het celmembraan mist dan ook de transporteiwitten die nodig zijn om zulke hydrofiele metabolieten door te laten.

Zet je er de genen in die voor zulke transporteiwitten coderen, plus een paar genen die coderen voor enzymen die de suikerproductie verhogen, dan verandert de blauwalg in een fotosynthetisch suikerfabriekje.

Voorlopig is de opbrengst nog zeer bescheiden . Maar Way heeft al laten zien dat ze voldoende hoog is om E.coli-bacteriën in dezelfde fermentor in leven te houden.

bron: Wyss Institute at Harvard