Duitse berekening komt uit op 56 eurocent per liter

Omzetting van hout of stro tot biomassa via een aangepast Fischer-Tropschproces is commercieel aantrekkelijk mits je het slim aanpakt en groot genoeg opzet. Dat rekenen onderzoekers van het Forschungszentrum Karlsruhe voor in het tijdschrift Biofuels, Bioproducts and Biorefining.

Het zogeheten Bioliq-proces, waaraan de Duitsers al een paar jaar werken, komt er op neer dat je de biomassa eerst bij 500 gradenCelsius pyrolyseert. Er ontstaat dan een olie-achtige vloeistof met harde stukjes koolstof, die ‘biosyncrude’ is gedoopt.

De crux van het hele verhaal is dat je die biosyncrude regionaal produceert, vlakbij de winplaats van de biomassa. Op die manier zet je een onhandelbare houtstapel of hooiberg om in iets dat je wél gemakkelijk in een spoorwagen kunt pompen.

De biosyncrude uit een stuk of 50 van die regionale fabriekjes transporteer je naar één grootschalige fabriek. Daar vergas je de vloeistof tot synthesegas (een mengsel van CO en H2) dat je vervolgens in een Fischer-Tropschreactor katalytisch omzet in een mengsel van alkanen dat je kunt verstoken of als chemische grondstof kunt gebruiken. Hoe dat moet is al tientallen jaren bekend, al gebruikte men tot nu toe meestal steenkool of aardgas in plaats van biosyncrude.

De onderzoekers denken dat die laatste fabriek een capaciteit van minimaal 1 miljoen ton per jaar zou moeten hebben. De grootschaligheid maakt hem relatief goedkoop, en de investeringskosten dalen nog verder wanneer je hem inpast in een bestaande olieraffinaderij met een goede spooraansluiting.

En als je dan ook nog aanneemt dat de spoorlijn is geëlektrificeerd, en dat je twee treinen per uur kunt lossen (gesuggereerd wordt om speciale zelflossende silowagens te laten ontwikkelen, want pompen kost teveel tijd) kom je uit op een overall-rendement van 40 procent en productiekosten die ergens tussen de 0,56 en 1,04 euro per kilo liggen. In ontwikkelingslanden zou het zelfs nog goedkoper moeten kunnen.

Blijft de vraag of de hele berekening niet hier en daar een tikkeltje optimistisch is.

bron: Wiley-Blackwell