Bacteriën in de zeebodem kunnen elektronen transporteren over een afstand van 1 à 2 centimeter. Zo stellen verschillende soorten elkaar in staat om hun favoriete redoxreactie uit te voeren, melden Deense onderzoekers deze week in Nature.

De onderzoekers vermoeden dat de bacteriën een soort elektisch geleidende nanodraadjes vormen om het elektronentransport mogelijk te maken. Ze hebben die draadjes nog niet kunnen waarnemen. Hun experimenten tonen echter wel aan dát de lagen elkaar beïnvloeden, en wel zo direct dat de verbinding nooit een langzaam diffusieproces kan zijn.

Dat er in verschillende lagen van het sediment verschillende redoxreacties optreden, was al langer duidelijk. Op het grensvlak met het water zitten aerobe bacteriën die zuurstof reduceren. Op iets groter diepte is geen zuurstof aanwezig, dus zitten daar soorten die waterstofsulfide of koolwaterstoffen oxideren.

Wanneer je aanneemt dat die twee lagen samenwerken waarbij als het ware de aerobe laag de ademhaling verzorgt en de anaerobe laag het voedsel verteert, wordt het hele systeem ineens veel beter te verklaren.

De Denen hebben het uitgeprobeerd door de zuurstofconcentratie in het water te verlagen. Minder dan een uur later konden ze op 12 mm onder het oppervlak al waarnemen dat er minder waterstofsulfide werd afgebroken. Om dat te verklaren moet je haast wel aannemen dat de elektronen via een elektrische geleider naar boven gaan. Wanneer het elektronentransport naar de oppervlakte zou worden geregeld via diffunderende moleculen, zou het veel langer duren voordat je iets merkte.

Of je deze ‘biogeobatterij’ ook kunt aftappen voor nuttige doeleinden, is de volgende vraag.

bron: naturenews, C&EN