Als student kun je kiezen uit allerhande bijbaantjes om de karige studiefinanciering aan te vullen. Je kunt gaan vakkenvullen, maar je kunt ook je kennis inzetten en verbreden door een bijbaan te zoeken op je eigen faculteit of bij een chemisch bedrijf.

“Er zijn best veel bijbaantjes voor studenten, maar niet veel mensen weten dat. Ze staan op onze mededelingenpagina en hangen door het gebouw, maar de meeste vacatures gaan van mond-tot-mond”, zegt Jeroen Ramakers van de Eindhovense studievereniging Japie. “De werkzaamheden variëren van etiketten op potjes met chemische stoffen plakken tot synthesewerk in het lab. Maar ook als je gaat lobbyen bij een vakgroep krijg je zo een baan.”

Speciaal om studenten ook met hun bijbanen bij wetenschappelijk onderzoek te betrekken, is in 2002 op initiatief van hoogleraar organische chemie Bert Meijer het Junior Researchers Instituut opgericht. Dit deels met de Spinozapremie van Meijer gefinancierde instituut biedt continu vijftien tot twintig bijbanen aan studenten, zodat die tijdens hun studie kennis kunnen maken met het doen van fundamenteel onderzoek. De meeste werkzaamheden hebben te maken met synthese of (bio)katalyse.

Duurder glaswerk

“In mijn tweede en derde jaar heb ik bij het Junior Researchers Instituut stoffen gesynthetiseerd en gekarakteriseerd voor een postdoc”, zegt Ramakers. “ Het practicumwerk was wel geavanceerder dan bij de eerstejaarspractica. Je gebruikt duurder glaswerk en moeilijkere vacuümopstellingen; maak je een foutje, dan is het hele product weg.” Synthetiseren is dan ook niet voor iedereen een geschikte bijbaan. Ramakers: “Gelukkig had ik een fijne begeleider en was de opdracht heel doelgericht; je moest voornamelijk voorschriften uitvoeren. Maar ook meer onderzoeksgerichte opdrachten zijn mogelijk. Door de goede begeleiding zouden alle derdejaars het werk in principe moeten kunnen doen.”

Aanbevelen kan Ramakers het practicum dan ook zeker. “Je leert er meer van dan van vakkenvullen, het staat goed op je cv en het verdient ook nog eens lekker. Voor een syntheseopdracht kreeg ik 11 euro per uur.” Ter vergelijking: een achttienjarige vakkenvuller verdient slechts rond de 4 euro per uur.

Ook bij bedrijven kun je als chemicus terecht, hoewel er op de bekende vacaturesites weinig bijbanen voor chemici zijn te vinden. Een bedrijf dat het wel aandurft om studenten in te schakelen is het milieuonderzoekslab Eurofins Analytico in Barneveld. Het heeft doorgaans rond de dertig hlo- en mlo-studenten in dienst. Annelies Leusink van Eurofins legt uit waarom haar bedrijf voor hen kiest. “Studenten hebben hun hersenen al getraind om snel nieuwe dingen op te pikken, ze zijn flexibel inzetbaar en gemotiveerd om ’s avonds aan de slag te gaan.”

Voordelen

Werk voor studenten is er volgens Leusink genoeg. “Per dag komen er 2.000 tot 6.000 potten grond en flessen water ons laboratorium binnen om geanalyseerd te worden. Bijvoorbeeld van projectontwikkelaars die willen kijken of de grond gesaneerd moet worden.” Omdat het een geaccrediteerde organisatie is, is voor de analysestap zelf echter wel een mlo- of hlo-diploma vereist. Daarom werken de meeste studenten in de voorbewerkingsstappen.

Hoewel ze geen analyses mogen doen, biedt de baan volgens Leusink wel degelijk voordelen: “Je krijgt er ervaring in het lab mee, er is een leuke sfeer met veel jonge collega’s en je krijgt er goed voor betaald. Zo is er ook nog een avonddienstvergoeding van 30 procent extra tussen 18.00 en 23.00 uur en 50 procent extra na 23.00 uur. En als we vaste medewerkers zoeken, geven we bovendien voorrang aan mensen die ons bedrijf al van binnen kennen. Hier in de regio is het enige andere alternatief een callcenter: daar bel je mensen tijdens het eten over hun uitvaartverzekering en word je afgesnauwd. Dan is dit toch veel leuker?”

Bron: Studentenspecial C2W15, 16 augustus 2008