Aan het gezicht dat een labmuis trekt, kun je prima aflezen hoeveel pijn hij/zij heeft. Precies als bij kleine kinderen, zo stellen Canadese onderzoekers in Nature Methods.

Ze hopen nu onder meer te kunnen achterhalen of de pijnstillers, die labmuizen na een operatie krijgen, eigenlijk wel effectief zijn. Tot nu toe is de dosering eigenlijk altijd nattevingerwerk geweest.

Bij menselijke baby´s, die óók niet kunnen zeggen wat ze voelen, is het min of meer routine om naar gelaatsuitdrukkingen te kijken. Maar voor zover bekend zijn ze bij proefdieren nooit eerder systematisch onderzocht. Eigenlijk wisten onderzoekers alleen zeker dat een muis pijn had op het moment dat ze de pijnprikkel zelf toedienden, bjvoorbeeld door de staart van het dier te mishandelen.

Geneticus Jeffrey Mogil (McGill University, Montreal) en psycholoog Kenneth Craig (University of British Columbia, Vancouver) hebben nu muizengezichtjes gefilmd gedurende 30 minuten voor en na toediening van een azijnzuurinjectie die ze een hevige buikkramp bezorgde. De resultaten lieten ze analyseren door experts op het gebied van menselijke gelaatsuitdrukkingen.

Zo vonden ze vijf tekens die er op wezen dat de dieren pijn hadden: de ogen sluiten en de huid er omheen trekt strak, neus en wangen bollen op, de oren worden teruggetrokken en de snorharen bewegen. Volgens de onderzoekers wijken die gelaatsuitdrukkingen duidelijk af van die van een zieke of gestreste muis.

Het effect wordt sterker naarmate de pijnstimuli heftiger worden. Ze worden duidelijk minder wanneer je de muizen een pijnstiller toedient. Ook zijn proeven gedaan met genetisch gemodificeerde muizen met aanleg voor migraine: die lijken voortdurend pijn te hebben behalve wanneer je ze een antimigrainemedicijn geeft.

Op basis van de resultaten hebben de onderzoekers nu een ‘mouse grimace scale’ (MGS) opgesteld, die naar eigen zeggen met grote nauwkeurigheid weergeeft of een muis pijn lijdt.

bron: naturenews