Theoretisch kun je aluminium maken met een soortelijke massa van 0,61. In die vorm zou het dus moeten drijven op water, schrijven Russische onderzoekers in het Journal of Physical Chemistry C.

Hoe je dit ‘supertetraëdrische’ aluminium ooit in de praktijk zou moeten realiseren, schijnen Alexander Boldyrev (tegenwoordig University of Utah, VS) en zijn collega’s van de Southern Federal University in Rostov aan de Don zelf ook nog niet te weten.

Hun kristalstructuur is eigenlijk die van diamant, waarin elk koolstofatoom is vervangen door een tetraëder van vier aluminiumkernen. Tot verrassing van de onderzoekers geven dichtheidsfunctionaaltheoretische berekeningen aan dat deze structuur bij kamertemperatuur metastabiel is en dat de atomen zo ver uit elkaar gaan liggen dat je die soortelijke massa van 0,61 krijgt. Bij ‘normaal’ aluminium is dat 2,7.

Boldyrev droomt al van toepassingen in ruimteschepen en auto’s al moet hij toegeven dat de berekeningen helemaal niets zeggen over de mechanische sterkte van het spul.

bron: University of Utah