De kweek van algen als bron van biobrandstoffen is niet overdreven duurzaam. Het kost meer energie en water en het levert meer broeikasgas op dan wanneer je prairiegras, koolzaad of maïs kweekt, zo valt op te maken uit een tamelijk vernietigende levenscyclusanalyse die zojuist verschenen is in Environmental Science and Technology.

Volgens de auteurs, van de University of Virginia, is het tevens de éérste keer dat er zo’n levenscyclusanalyse is gedaan.

Het goede nieuws is dat de kritiek niet de algen zelf betreft, maar de manier waarop ze tot nu toe meestal worden gekweekt. De pijn zit vooral in het gebruik van meststoffen uit fabrieken die nog gewoon op aardolie draaien, en in mindere mate in de toepassing van gesloten systemen waar pure CO₂ in moet worden gepompt.

De auteurs stellen dan ook voor om algenkweekvijvers voortaan te voeden met stikstof- en fosfaatrijk water uit afvalwaterzuiveringsinstallaties. Hun berekeningen laten zien dat je de milieunadelen zo voor het grootste deel kunt verhelpen.

Nog beter is om gescheiden ingezamelde urine te gebruiken als stikstofbron. Als je dat doet presteren de algen milieutechnisch zelfs beter dan op het land gekweekte biomassa, zo laten de berekeningen zien.

De CO₂ zou dan nog uit rookgassen van centrales kunnen komen.

bron: University of Virginia