Het SARS-CoV-2-RNA vormt een zogenaamde pseudoknot wanneer het genetische fragment het ribosoom betreedt. Die knoop zorgt voor een noodzakelijke verschuiving in het leesframe van het RNA. Het virus (en vele anderen) heeft deze shift nodig omdat de virale replicatie anders sterk afneemt. Naast dat de pseudoknot de frameshift teweegbrengt, heeft het ook meerdere interacties met het ribosoom en blijft het geproduceerde eiwit ook deels plakken als het naar buiten komt.

Omdat frameshifts bij menselijke eiwittranslatie weinig voorkomt, kun je die gebeurtenis als doelwit gebruiken om zo virusreplicatie te verhinderen. De onderzoekers gebruikten het fluorochinolon merafloxacin om aan te tonen dat dat molecuul frameshifting stopt in geïnfecteerde apencellen. Er was geen celtoxiciteit waargenomen en het lijkt ook wel goed te werken, maar de potency is nog niet hoog genoeg om er al een medicijn tegen COVID-19 van te maken. Wel is met dit onderzoek de eerste stap gezet om dit virale systeem uit te buiten.

Bhatt, P.R. et al. (2021) Science 5