Het lood dat je nodig hebt voor perovskietzonnecellen, kun je het beste uit gebruikte auto-accu’s halen. Werkt net zo goed als vers looderts en spaart het milieu, stellen MIT-onderzoekers Angela Belcher en Paula Hammond.

Ze ziet het vooral als een manier om op de langere termijn van die accu’s af te komen. Nu wordt het lood uit oude accu’s nog bijna helemaal verwerkt in nieuwe accu’s. Maar de auto-industrie begint de voordelen van lithium-iontechnologie te ontdekken, en het lijkt een kwestie van tijd voordat de automobiele mensheid met een enorme loodberg komt te zitten.

Terwijl het grootste bezwaar tegen perovskietzonnecellen nu juist is dat er lood in wordt verwerkt. Het wondermateriaal, dat al bijna hetzelfde rendement haalt als silicium maar tegen veel lagere kosten, is een organoolóódhalideperovskiet: CH₃NH₃PbI₃. En loodmijnen hebben een kwalijke reputatie op milieugebied. Er worden wel pogingen gedaan om het lood te vervangen door een ‘schoner’ metaal, zoals tin, maar de resultaten vallen nog wat tegen.

In Energy & Environmental Science presenteren Belcher en Hammond nu een recept om van gebruikte loodplaten uit accu’s een perovskiet te maken dat net zo goed presteert als wanneer je extra zuivere laboratoriumreagentia gebruikt. Kennelijk is het belang van die zuiverheid niet zo héél groot.

Ze rekenen voor dat de perovskietlaag in een zonnepaneel zó dun is dat één gebruikte accu voldoende paneeloppervlak oplevert om dertig huishoudens van stroom te voorzien. En dat lood zit veilig opgeborgen gedurende de levensduur van het paneel - hetgeen betekent dat we 20 jaar hebben om een grootschalig recyclingproces voor die panelen te verzinnen.

bron: MIT