Voor het eerst is een molecuul gevonden dat bij muizen selectief de afbraak van insuline remt. Het zou goed nieuws kunnen zijn voor mensen met diabetes type 2, schrijven Harvard-onderzoekers in Nature.

Naar zo’n inhibitor van insuline-afbrekend enzym (IDE) wordt al gezocht sinds dat enzym 65 jaar geleden werd ontdekt. Tot nu toe tevergeefs: wat men vond was óf te instabiel óf het blokkeerde naast IDE iets te veel andere eiwitten.

Door een groot aantal synthetische heterocyclische 20-ringen uit te proberen (waarom het zo nodig 20-delige ringen moesten zijn wordt uit het verhaal niet echt duidelijk) hebben David Liu en collega’s nu eindelijk iets weten te vinden dat in vitro selectief muizen-IDE bindt.

Die selectiviteit heeft het molecuul (werktitel 6bK) vermoedelijk te danken aan het feit dat het niet op de katalytisch actieve plek van IDE gaat zitten maar op een structuurelement dat 0,1 nanometer verderop zit. Dat onderdeel is kennelijk vrij uniek terwijl die actieve plek (met een zink-ion dat het werk doet) sterk lijkt op de actieve plek van een reeks andere zinkhoudende metallo-enzymen. En 6bK zit nog dichtbij genoeg om de binding van insuline aan IDE in de weg te zitten.

Die je 6bK toe aan levende muizen, dan daalt hun bloedsuiker inderdaad sneller dan normaal. Dat suggereert dat hun insulinemoleculen langer meegaan zodat bij gelijkblijvende productie méér insuline in hun bloed zit.

Het gekke is wel dat 6bK precies het omgekeerde effect heeft wanneer je de glucose in de bloedbaan van de muizen injecteert, in plaats dat je het door hun voer doet. Liu heeft aanwijzingen gevonden dat dit komt doordat IDE meer doet dan men tot nu toe dacht. Het lijkt ook invloed te hebben op de hormonen amyline en glucagon die eveneens een rol spelen bij de regeling van de bloedsuikerspiegel.

Dat zou op zijn minst betekenen dat je IDE beter niet continu kunt blokkeren: te veel glucagon is ook niet gezond. Liu suggereert om dan maar naar een inhibitor te zoeken die snel wordt afgebroken en die je inneemt vóór de maaltijd, dus op het moment dat je je insuline het hardste nodig hebt.

bron: Nature