Bouw je een anionreceptor met een gat dat je met licht groter of kleiner kunt maken, dan kun je specifiek sturen op welk anion zich bindt, schrijven Leidse onderzoekers in Chemical Communications.

Dingen uit de natuur namaken is een van de specialiteiten van chemici. Zo ook anionreceptoren. Maak je die zelf, dan liggen toepassingen als sensing of transport voor de hand. Een veelgeprezen synthetische anionreceptor is calix[4]pyrrool, vanwege zijn sterke affiniteit met halogeenionen. Onderzoekers uit de groep van Sander Wezenberg van de Universiteit Leiden hebben er een variant op gemaakt die je met licht kunt activeren: het ene isomeer laat allerlei halogenen toe, het andere isomeer houdt grotere ionen buiten de spreekwoordelijke deur.