Strontium-90 is een radioactief product dat vaak voorkomt in kernreactorafval. Het heeft een lange halfwaardetijd en is chemisch gezien vergelijkbaar met calcium. Deze radio-isotoop doet er honderden jaren over om te vervallen tot verwaarloosbare hoeveelheden en kan accumuleren in de voedselketen en in botten. Het kan daardoor een risico vormen voor de volksgezondheid. Helaas zijn strontium(II)-ionen (Sr²⁺) niet makkelijk te detecteren, omdat ze geen karakteristieke energiestralen uitzenden. Een team van Chinese, Engelse en Griekse wetenschappers vond hier een oplossing voor. Ze publiceerden hun resultaten in februari in Nature Sustainability.

De wetenschappers gebruikten de fluorescerende kleurstof thioflavine T. Deze kleurstof activeert DNA zodat het guaninequadruplexstructuren maakt. Zodra strontiumionen in aanraking komen met deze structuur, vervangen ze het thioflavine, waardoor de fluorescentie-intensiteit afneemt. Zo kunnen ze strontiumionen zelfs bij zeer lage concentraties detecteren; ze rapporteren een detectielimiet van 2,11 nM. Hiermee moet je de verspreiding van radioactieve strontiumvervuiling in de omgeving rondom een kernreactor of na een kernramp kunnen monitoren.