Het model achter waterstofbruggen en soortgelijke complexen is fundamenteel onjuist, tonen Amsterdamse onderzoekers aan in Chemistry – A European Journal.

De meeste chemici kennen de waterstofbrug als een vrij sterke intermoleculaire interactie tussen een waterstofatoom en bijvoorbeeld zuurstof, stikstof of halogenen (denk aan de basenparen in DNA). Het idee hierachter zou dan zijn dat waterstof elektropositief is en dus een relatief positieve lading heeft. Het andere molecuul zou elektronegatieve atomen bevatten en dus een relatief negatieve lading hebben. Dit veroorzaakt een elektrostatische aantrekking, zoals bij magneten.