Meerdere papers publiceren tijdens je master doe je niet zomaar, dus op de vraag of Leon Smook, die zijn masteropdracht in de groep van Sissi de Beer aan de Universiteit Twente deed, ook altijd het slimste jongetje van de klas is geweest, antwoordt hij bevestigend: ‘Mijn kracht zit in het makkelijk kunnen leren, met een beetje strategie. Met veel dingen kun je ver komen door te bedenken wat er van je wordt verwacht. Van tevoren je richting bepalen is effectiever dan zomaar beginnen.’

Honderdduizenden euro’s

Zo deed Smook dat ook met zijn masteropdracht. ‘Het idee achter ons project was het bouwen van een elektronische, artificiële neus die een echte neus kan nabootsen’, vertelt de jonge student. ‘De state-of-the-art is op dit moment nog duur en lastig te implementeren, dus ons doel was om een neus te bouwen die toegankelijk is voor consumenten.’ Huidige e-neuzen kosten honderdduizenden euro’s, maar het streven is om dat met een factor duizend omlaag te brengen.

‘Met veel dingen kun je ver komen door te bedenken wat er van je wordt verwacht’

‘Om een neus goed na te bootsen, heb je sensorplatformen nodig die een molecuulmengsel kunnen herkennen’, vervolgt Smook. ‘Wij wilden bestaande platformen aanpassen met een coating die de eiwitten in je neus nabootsen.’ Aan het begin van zo’n onderzoeksproject sta je voor veel keuzes: ga je praktische ideeën al uitwerken of begin je met fundamentele modellen? Hij koos voor het laatste. ‘De vraag was, kunnen we begrijpen wat er in die coating gebeurt vanuit een fundamenteel model, zodat we die kennis later kunnen toepassen in de neus?’

Daarop begon Smook met molecular dynamics-simulaties. ‘Hoe mixen onze coatings met gassen en wat is er nodig om meer gas in de coating op te nemen? Dat vormde een beetje de beginfase van het project. De beginstappen zijn er en we hebben een visie, nu is het de vraag hoe en of we de vervolgstappen kunnen zetten.’

Doelen

In eerste instantie was er wel het plan om ook synthese te doen, maar de simulaties gingen zó goed dat de focus daar op bleef. Ook was er – natuurlijk – de lastigheid van het coronavirus. ‘De labtoegang was beperkt, dus theoretisch werken was in alle opzichten beter’, vertelt Smook. ‘Ik ben dus ook wel trots dat het zoveel heeft opgeleverd. Vooral thuiswerken heeft als voordeel dat je veel structuur kunt aanbrengen in je dag, hoewel het wel een uitdaging is om een ritme te creëren. Je hebt geen ‘ik-ga-naar-mijn-werk’- of ‘ik-ga-weer-naar-huis’-moment. Die lijnen vervagen wel iets.’

Inmiddels is zijn afstudeeropdracht afgerond en kijkt Smook vooruit naar een PhD in dezelfde groep. Momenteel doet hij nog een stage en daarna gaat hij een welverdiende vakantie tegemoet. Aan het eind van het jaar wil Smook zijn volgende avontuur starten. ‘Dat is wel hoe ik altijd keuzes heb gemaakt: ik kies eerst de volgende stap en leg de focus daarop. Te strakke doelen zijn niet goed, je moet het stap voor stap bekijken.’

‘Te strakke doelen zijn niet goed, je moet het stap voor stap bekijken’

Zijn medestudenten wil hij nog meegeven dat je jezelf niet hoeft te vergelijken met anderen wanneer je aan een eindopdracht begint. ‘Als je jezelf met jezelf vergelijkt, dan ben je gewoon appels met appels aan het vergelijken’, zegt Smook. ‘Wil je jezelf verbeteren, kijk dan naar wat je vandaag een beetje beter kunt doen dan gisteren. Als je elke dag één procent beter wordt, dan telt dat met een jaar wel op.’

Voor de papers, zie hier en hier.