De verzuring van de oceanen laat de aarde nog verder opwarmen dan ze al deed. Een verstoorde zwavelkringloop zorgt voor een direct verband tussen die twee processen, concluderen Duitse onderzoekers. Ze raden aan dit effect toch maar eens mee te gaan nemen in klimaatmodellen.

Tot nu toe werd vrij algemeen aangenomen dat verzuring en opwarming wel dezelfde oorzaak hebben (namelijk teveel CO₂ in de atmosfeer) maar dat ze verder los van elkaar staan.

De Duitsers wijzen er nu in Nature Climate Change op dat uit vrijwel alle beschikbare meetgegevens blijkt, dat een lagere pH de groei van de meeste organismen in de oceanen drukt. Onder meer die van fytoplankton.

Sommige soorten fytoplankton maken dimethylsulfide (DMS) aan. Dat DMS onwijkt naar de atmosfeer , waar het wordt geoxideerd tot zwavelzuur. Dat zwavelzuur condenseert tot druppeltjes, aerosolen, die als kiem dienen voor wolkvorming. De wolken kaatsen een deel van het binnenkomende zonlicht terug, en houden zo de opwarming van het aardoppervlak tegen.

Ergo: een lagere pH leidt tot minder wolken en een warmer klimaat.

In een tweede publicatie wordt een poging gedaan om de grootte van het effect uit te rekenen. Er komt voor het jaar 2100 een extra temperatuurstijging van 0,23 tot 0,48 graden Celsius uit, op basis van 18 procent minder DMS-uitstoot. Uiteraard staat die berekening bol van de boterzachte aannames, maar de ordegrootte zou kunnen kloppen - de onderzoekers lijken nog redelijk voorzichtig te zijn geweest met hun aannames.

Het kan intussen ook nog zo zijn dat de opwarming de groei van het zeeleven sterker versnelt dan dat de verzuring haar vertraagt, en dat je uiteindelijk dus méér DMS-productie zult krijgen. Bij gebrek aan gegevens over de relatie met de temperatuur is dat echter (nog) niet vast te stellen.

bron: Alfred-Wegener-Institut, Nature Climate Change