De website van de Universiteit van Nederland staat boordevol interessante colleges. En recentelijk voegde katalyticus Bert Weckhuysen daar zijn serie aan toe.
‘Elke week een nieuwe hoogleraar. Elke werkdag een nieuwe video’, is de slogan van de Universiteit van Nederland. Alexander Klöpping en Marten Blankesteijn waren het die in 2013 dit concept in Nederland lanceerden. Ze lieten zich inspireren door Amerikaanse universiteiten die al langer hele collegereeksen online zetten. Klöpping en Blankesteijn kozen ervoor om een inspirerende hoogleraar vijf keer een kwartier over zijn vakgebied te laten praten.
De onderwerpen wisselen van internationaal recht via stand-upsociologie, design en retorica naar geluk. En al meerdere keren kreeg een chemicus de kans om zijn verhaal te doen. Zo was eerder Kitty Nijmeijer – inmiddels TU/e – te gast en ook deed Jan van Maarseveen al zijn verhaal. Begin mei was het de beurt aan Bert Weckhuysen, de Vlaming die al jaren verbonden is aan de UU als hoogleraar katalyse. De teller staat nu op 90 hoogleraren die in totaal 450 colleges verzorgden.
Het zijn aangename verhalen
Weckhuysen vertelt ons in zijn colleges over steeds schoner wordende uitlaatgassen, waarom het zo moeilijk is om benzine te maken, hoe je plastic maakt uit biomassa en hoe we verspilling van grondstoffen en energie kunnen tegengaan. Hij weet de vertaalslag naar het brede, geïnteresseerde publiek prima te maken zonder een chemicus in slaap te laten vallen. Het zijn aangename, beeldende verhalen die vanzelfsprekend doorspekt zijn van katalysatoren.
Onderste puntje
En dan is er nog de pakkende titel van het college op woensdag: Waarom kun je het onderste puntje van je ijshoorntje beter niet opeten? Het college begint met het uitdelen van Cornetto’s, want die kunnen bij dit experiment natuurlijk niet ontbreken. Ik ga het uiteindelijke antwoord niet verklappen, want het is veel leuker om Weckhuysen zelf aan het werk te zien. Maar de uitleg loopt in ieder geval via een demonstratie waarbij Weckhuysen zichzelf voorstelt als vetzuur en aan de hand daarvan het verschil tussen cis- en transvetten en verzadigde vetten uitlegt. Het werkt, hierdoor vergeet ik het verschil nu echt nooit meer.
En geïnteresseerde lezers hoeven het niet bij puur scheikundige colleges te houden. Er komt een keur van interessante onderwerpen voorbij die linken aan onze dagelijkse praktijk, zoals toekomstmaterialen, microbiologie, immunologie en nanogeneeskunde. Nieuw kijkvoer laat overigens nog even op zich wachten, want ook de online-universiteit houdt nu vakantie. Na de zomer zijn ze weer terug. En ondertussen denk ik op een warme dag een tweede keer na voordat ik ook het onderste puntje van mijn Cornetto opeet.
Nog geen opmerkingen