Kattenbakgrit, asfaltbeton en waspoeder hebben één ding gemeen – er zitten zeolieten in. Zeolieten zijn kristallijne, microporeuze aluminosilicaten. Ze hebben een intern netwerk van minuscule kanaaltjes, waardoor het beschikbare oppervlak per gram groot is. Op dat oppervlak kunnen moleculen adsorberen en reageren. De industrie gebruikt synthetische zeolieten als ionenwisselaars, katalysators en adsorbens. Die zeolieten zijn ontwikkeld om vooral aardolie en gas om te zetten, maar nu we zoeken naar andere grondstoffen, hebben we ook andere zeolieten nodig.