Chem moet het eerste wetenschappelijke publicatiekanaal worden voor chemici met een missie.

‘Ben jij een katalysator?’, zo spreekt Chem zijn potentiële auteurs aan. Begin juli lanceerde Cell Press, bekend van Cell en Neuron, haar eerste blad dat niet over life sciences gaat. En dat naar eigen zeggen gewijd is aan ‘opwindend nieuw werk dat zowel relevant is voor chemici als voor de samenleving’.

Alweer een breed chemisch topblad? Vroeger deden we het met Angewandte. Maar in 2009 kwam daar Nature Chemistry bij, en sindsdien zijn we ook nog verblijd met ACS Central Science en Chemical Science. Aan kopij geen gebrek. Maar kan Chem iets anders bieden dan nóg meer van hetzelfde?

Zeker weten, legt hoofdredacteur Robert Eagling uit in zijn eerste redactioneel. In de titel ‘Chem-istry is a Force for Good’ klinkt de passie door die andere bladen in zijn ogen missen. ‘Chemie staat centraal bij talrijke uitdagingen waar de mensheid voor staat. Het veld kent een hoop kwaliteitsbladen, maar er zijn er slechts een paar die fundamentele doorbraken melden en de auteurs in de schijnwerpers zetten. Wat dat betreft krijgt de chemie niet de erkenning die zij verdient.’

Volgens hem pakken de life sciences dat beter aan. En daar heeft hij een punt. In elke Cell-publicatie staat wel een aandoening die de auteurs willen aanpakken. Nature en Science leveren trouwens ook vaak een lekenpraatje mee. Maar echte chemiebladen als. Angewandte en Chemical Science (nota bene Eaglings vorige project) geven je eerder het gevoel dat alle betrokkenen tevreden zijn met de impact factor en de opname in de Chemical Abstracts-database: heeft de rest van de wereld iets nodig, dan zoekt hij maar op trefwoord.

Lekenpraatjes

Chem zet wél consequent bij elke harde chemiepublicatie een lekenpraatje. En neemt alleen manuscripten aan waar überhaupt een boeiende toelichting (‘preview’) uit valt te destilleren. Het begint al met het verzoek aan te geven voor welke maatschappelijke uitdaging van de Verenigde Naties je onderzoek relevant is. De preview gaat vervolgens niet alleen in op je resultaten, maar zet ze ook in context: wat is de stand van zaken binnen het veld, wat zijn de uitdagingen en wat voegt de huidige publicatie toe? Die laatste hoef je daarna waarschijnlijk niet eens meer te lezen. Om de valorisatiegedachte te beklemtonen, bevat elk nummer een opinie van iemand uit de industriële R&D.

Eigenlijk doet Chem dus gewoon wat C2W en zusterbladen als C&EN al jaren doen, maar dan een stapje eerder in de keten. Zou het aanslaan?

Chem verschijnt maandelijks. Het is geen open-accessuitgave, maar tot eind dit jaar is alles gratis in te zien.