Omdat ik niet in een laboratorium werk, krijg ik vaak de vraag of ik nog wel iets doe met mijn studie scheikunde. En minder subtiel, of ik geen spijt heb dat ik niet iets anders heb gestudeerd. Of nog minder subtiel: ‘Maar daar heb je toch geen fluit meer aan nu?’. Nu heb ik inderdaad geen abonnement meer op Chemdraw of een labjas in mijn kast hangen, om nou te zeggen dat ik geen fluit heb aan al die kennis en vaardigheden vind ik te ver gaan.  

Buiten het vrij standaard ‘Chemie is overal!’-antwoord, heb ik bij de scheikunde echt geleerd om problemen op te lossen. En ik mag dan niet meer in de chemie werken, problemen kom ik nog genoeg tegen. Mijn studiegenoten en ik hebben tijdens mijn studie zoveel complexe vragen gekregen die later toch een heel simpel antwoord bleken te hebben, dat we nu nooit meer bang worden van een onoverzichtelijk vraagstuk.  

Het leuke aan scheikunde is dat je keer op keer leert dat iets onmogelijk is, om een paar jaar later te leren dat het eigenlijk wel kan. Op de middelbare school hoor je dat een base nóóit een C-H binding kan breken, om er op de universiteit achter te komen dat dat zeker wel kan. Je hebt gewoon spullen nodig die ze doorgaans niet aan middelbare scholieren toevertrouwen.  

En ik mag dan niet meer in de chemie werken, problemen kom ik nog genoeg tegen

Zelfs quantumwetten zijn blijkbaar te overtreden. Als een elektron terugvalt naar een baan met een lagere energie, noem je dat letterlijk een verboden overgang. In de praktijk betekent het dat het alsnog gebeurt. Alleen wat langzamer.  

Deze ervaringen en deze kennis heeft me gevormd. Ik denk dat chemici echt getraind zijn in het aangaan van een grote en onduidelijke vraag, om vervolgens een heel concreet plan te maken. Ze leren vrij letterlijk om hoofd- en bijzaken te scheiden, of het nou met een kolom is of door een stappenplan te maken. 

Ik denk nu vaak dat er wel ergens een antwoord op te vinden is. Niet dat het me altijd lukt om alle problemen uit de weg te ruimen, maar ik durf het in elk geval te proberen. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat als ik zouten in een olie heb kunnen oplossen (hoewel dat absoluut niet van harte ging), dat ik een simpel menselijk probleem niet kan oplossen. Als je maar genoeg tijd en energie hebt, plus de bereidheid om wat risico te lopen.