De uitkomst van de Parijse klimaatconferentie klonk, helaas, eerder als een intentieverklaring dan dat ze handvaten opleverde voor de praktijk.

Minister Kamp op zijn beurt laat het initiatief voor de totstandkoming van een CO2-arme energie­voorziening, zo bleek uit zijn energierapport, liever over aan de Nederlandse burger dan zelf het heft in handen te nemen. Op deze manier komt die transitie er natuurlijk nooit.

Fossiele brandstoffen vervangen door duurzame alternatieven, duurzame bronnen aanboren om chemicaliën te produceren en duurzaam beheer van onder meer onze bossen moeten een uitweg bieden. Maar de route naar die bestemming is onduidelijk en vraagt eens te meer om een langetermijnvisie; en daar lijkt niemand zijn vingers aan te willen branden. Langetermijnvisies betekenen namelijk een onzekere koers varen en dat verkoopt niet.

Iedereen is het erover eens dat stilzitten sowieso geen optie is, dus laten we er dan maar eerlijk en open over zijn dát we een onzekere koers varen. Zo vertelt duurzaamheidsanalysespecialist Thomas Schaubroeck in C2W 2 dat er steeds meer vraag komt naar dit soort studies, maar ook dat deze modellen voorlopig nog geen zwart-witantwoorden opleveren. ‘Je moet dus eerlijk zijn over wat je wel en niet met zekerheid kunt zeggen.’ Maar als wetenschappers deze boodschap al brengen, dan is dat niet wat de mensen willen horen. Die willen klip-en-klare antwoorden…

En die zijn er zelden. Neem bijvoorbeeld lithium. Sony introduceerde 25 jaar geleden de lithium-ion-accu en inmiddels loopt nagenoeg elk elektronisch apparaat op dit type accu. De investeringsbank Goldman Sachs noemde lithium al ‘the new gas­oline’ vanwege zijn belang voor de elektrische auto. Maar de voorraad van dit metaal is eindig. En wat dat concreet inhoudt, weet niemand.

Misschien is de lithium-ion-accu helemaal niet de accu van de toekomst, gewoonweg omdat wetenschappers met betere alternatieven komen. En gelukkig zijn wetenschappers sowieso nieuwsgierig genoeg om, ongeacht de al dan niet aanwezige regeringsvisie, op zoek te gaan naar duurzame alternatieven. Zo helpen schimmels de start-up Dutch DNA Biotech om enzymen en biochemicaliën te produceren en blijkt zeewier een rijke bron van alginaat dat talrijke toepassingen kent binnen de industrie. Ook in een onzeker klimaat blijk je dus te kunnen bouwen.

Puck Moll, vak-/eindredacteur C2W