Bij alle commotie rond de NIPT-test zou je bijna vergeten dat je misschien wel iets kunt dóen aan een chromosoom te veel.

Zo hebben Japanse onderzoekers ontdekt dat bij muizen met het syndroom van Down de hersenontwikkeling wordt verstoord door overproductie van slechts één kinase-eiwit. En dat je dat kunt corrigeren door de moedermuis tijdens de zwangerschap een klein molecuul te voeren dat dit kinase remt.

Het blijft natuurlijk een lapmiddel. Puur technisch beschouwd is uithuilen en opnieuw beginnen misschien wel een betere optie. Maar die afweging is puur academisch, want dit molecuul gaat sowieso nooit de markt halen. De Japanners hebben niet onderzocht hoe intelligent hun labmuizen precies werden, maar als dat kinase werkelijk de hoeveelheid hersencellen beïnvloedt die je meekrijgt, is het vast niet slim om het helemaal uit te schakelen. En het is lastig voor te stellen dat je bij mensen proefondervindelijk de optimale dosering gaat bepalen. Zelfs als een Mengele in het kwadraat zijn vrouwelijke promovendi zo ver krijgt dat ze aan zo’n onderzoek meedoen, levert hem dat eerder levenslang op dan een publicatie.

Vanuit dat standpunt is alle gedoe over CRISPR-Cas en designerbaby’s misschien ook wel een storm in een glas water. Zelfs in de oncologie, waar elke patiënt de facto een proefkonijn is onder het motto dat je tegen kanker nu eenmaal móet vechten, lopen artsen niet graag het risico dat je er permanent slechter van wordt dan je al bent. Bij chronische aandoeningen geldt al helemaal ‘baat het niet, dan mag het niet schaden’. En dan zullen ze ineens kerngezonde embryo’s gaan modificeren terwijl nog dagelijks publicaties verschijnen over eiwitten die ineens heel anders blijken te werken dan verwacht? Dat wordt hem niet.

Voorlopig zul je nog even een perfect ontworpen partner moeten uitzoeken om je designerbaby mee te maken. En het risico lopen dat zo’n spetter óók een chromosoom te veel kan meegeven. En wie nu ‘net goed’ mompelt, heeft het onderliggende probleem van ál die discussies te pakken. Los van alle morele of religieuze overwegingen is het gewoon een schrijnend gebrek aan interesse in wat zo’n kind er zelf van vindt.