Onderzoekers van de TU Eindhoven beschrijven in PNAS een nieuwe methode om de binding van individuele eiwitmoleculen aan ijsoppervlakken te visualiseren. ‘Het is nu voor het eerst bewezen dat de eiwitten permanent vastzitten en zo bevriezing remmen.’    

Antivrieseiwitten zijn van levensbelang voor organismen die in ijzige omstandigheden leven. Deze eiwitten verlagen de vriestemperatuur door zich aan beginnende ijskristallen te binden en zo de uitgroei tot grotere, schadelijke kristallen en daarmee bevriezing te voorkomen. Deze thermal hysteresis (TH) activiteit was al theoretisch beschreven en is ook breed geaccepteerd, zegt Roderick Tas, postdoc in de Self-Organizing Soft Matter-groep aan de TU Eindhoven. ‘Maar wij laten nu voor het eerst op single-molecule niveau zien dat het ook echt zo is. Er is sprake van pinning, de individuele eiwitten bewegen helemaal niet meer. Tot nu konden we alleen de bulk meten en dan krijg je een gemiddelde. Daaruit wisten we wel dat de eiwitten sterk binden aan het ijsoppervlak, maar nu is duidelijk dat ze op individueel niveau permanent vastzitten en zich ook niet meer over het oppervlak verplaatsen.’