Voor zijn studiekeuze werd Dirk van Meer geïnspireerd door zijn vader, die jaren probeerde een fabriek op te starten met nieuwe afvalverwerkingstechnologie. ‘Ik wilde eigenlijk econoom worden’, vertelt hij. ‘Maar om mijn doel te bereiken, had ik scheikundige technologie nodig.’ Dat doel was het oprichten van CORE, een bedrijf dat werkt aan circulaire vraagstukken, van PFAS-sanering tot het bouwen van grote smelterinstallaties en het omzetten van batterijafval in lithium en kobalt.

Van Meer startte toen hij net zeventien jaar was met de opleiding scheikundige technologie aan de TU/e, maar was in alle opzichten een abnormale student. ‘Ik was er nooit’, lacht hij. ‘Ik stak al mijn tijd in CORE.’ Van Meer is dan ook een waardeloze scheikundige, zegt hij zelf. ‘Ik ga nooit de topstudent worden, maar ik kan wel ontzettend hard knokken.’ Toch heeft hij de studie in vijf jaar afgerond. Zijn thesisbegeleider wist hem goed samen te vatten: heel pragmatisch, maar wetenschappelijk niet super sterk. ‘Ik ben inderdaad geen diehard wetenschapper, maar ik weet waar ik het over heb. Ik moet ook nooit een PhD gaan doen, maar als ingenieur werken past me wel.’

Het oplossen van problemen is nog steeds Van Meers belangrijkste drijfveer. ‘Ik geloof dat je elkaar moet helpen. Het hoort bij de cultuur van de TU/e en Brainport in het algemeen. Ik bemoei me met veel jonge startups en studententeams. Veel leuker dan je eigen problemen oplossen, is die van andere mensen oplossen.’

‘Bij een tegenslag ga ik harder vechten; hou het lang genoeg vol, dan komt het succes vanzelf jouw kant op’

Als kind was het allemaal niet zo vanzelfsprekend voor Van Meer. ‘Ik heb autisme’, vertelt hij. ‘Toen ik vijf jaar was, zat ik huilend onder de tafel als er bezoek was. Ze verwachtten dat ik een last voor de maatschappij zou worden. Iemand die op zijn best onder begeleiding mee kon doen. Nu ben ik iemand die voorop loopt. Daar ben ik enorm trots op.’

Met CORE wilde hij per se fabrieken bouwen, in plaats van een adviesbureau worden. ‘Dat is een stuk duurder, dus het duurt langer om financieel stabiel te worden.’ Inmiddels zijn Van Meer en zijn teamgenoot en beste vriend Niels Bongers door TMC Chemical gerekruteerd. ‘TMC maakt voor ons een uitzonderingspositie, zodat we betaald door kunnen blijven gaan met de innovaties van CORE.’

Van Meer ziet nog heel veel mooie uitdagingen. ‘Ik heb inmiddels een mooi netwerk opgebouwd. Ik weet waar de gaten in de afvalketen zijn en ik ken mensen die ze op kunnen vullen. Of ik kom zelf met technieken en zorg dat het financieel klopt.’ Hij wil vooral problemen blijven oplossen. ‘Het moment dat je voelt dat je een impact maakt, dat vind ik het leukste. Ik heb al veel mogen ontvangen. Het is fijn als ik iets terug kan geven.’