Heb je wel eens overwogen om een presentatie of artikel te beginnen met je conclusie? Klinkt vrij ridicuul. Wetenschappelijke publicaties beginnen doorgaans heel solide eerst met de achtergrond, dan materiaal en methoden, vervolgens de resultaten en dan pas de conclusie. Toch is dat niet altijd de beste manier. Sterker nog, bij communicatie voor leken werkt het zelfs averechts. Deze aflevering de tip: begin met het eind.

‘Zo’n 36 uur geleden ontdekte PhD-student Kate Dibiaski een zeer grote komeet’, vertelt de zichtbaar nerveuze astronoom Randall Mindy. Hij zit in de Oval Office en doet zijn verhaal tegen de president van de VS in de film Don’t look up. ‘Ah’, zegt de president verheugd tegen Kate. ‘Wat leuk voor je.’ Randy merkt op dat de president de boodschap niet vat en vervolgt: ‘De komeet is vijf tot tien kilometer in doorsnede. Waarschijnlijk afkomstig van de Oortwolk, het buitenste deel van het zonnestelsel. Met de Gauss-methode van baanbepaling en de gemiddelde astrometrische onzekerheid van 0,04 boogseconde…’ Hij wordt bruut onderbroken. ‘Ik verveel me, vertel ons gewoon wat het is!’ Uiteindelijk na meer gestamel over plaats van impact en mogelijke gevolgen voor de planeet vult iemand anders aan: ‘President, deze komeet betekent het einde van de wereld.’