Wat een heerlijke manier om over wetenschap te lezen: een bundel met 137 (waarom dat is, daar kom je als lezer wel achter) korte en iets langere ‘rijmpjes’ die het actuele wetenschapsnieuws op originele wijze belichten. Maar met die zelfgekozen term doet auteur en wetenschapsjournalist Marlies ter Voorde, redacteur bij techniektijdschrift De Ingenieur, zichzelf tekort. Want bij rijmpjes denk ik eerder aan het niveau van houterige Sinterklaasgedichten, dan aan de sprankelende en geestige verzen/limericks/sonnetten die ze in Zijn naam was één-drie-zeven heeft gebundeld.  

Pseudoniem 

Bladerend door de bundel schiet je van nieuws over jonge vulkanen, (bijna) botsende satellieten en vuilbekkende papegaaien naar CO₂-afvang, bierbrouwerijen in het oude Egypte en de ADHD-diagnose bij Leonardo da Vinci. Wie nu denkt dat dit wel echt typisch de mediagenieke onderwerpen zijn die je onder het kopje ‘wetenschapsnieuws’ tegenkomt, heeft helemaal gelijk. Zo begon het ook allemaal in 2017 met @wetenschapsrijm, een account dat Ter Voorde op — toen nog — Twitter lanceerde. Onder het pseudoniem Wetenschapsrijmpjes publiceerde ze daar gedichten die inhaakten op het actuele wetenschapsnieuws uit de publieksmedia. Met succes, het inmiddels opgeheven account had bijna 2000 volgers.  

Bekende trends 

Ter Voorde stapte uit de anonimiteit en schreef onder eigen naam verzen voor de wetenschapsbijlage van NRC en voor de sociale media van NEMO Kennislink. En nu heeft ze, in eigen beheer, een selectie gemaakt uit haar oeuvre. Naar eigen zeggen ‘een bonte verzameling van korte rijmpjes bij wetenschappelijk onbelangrijke maar voor het publiek aansprekende berichtjes’. Zijn naam was één-drie-zeven is dan ook nadrukkelijk geen overzichtswerk van de belangrijkste recente ontwikkelingen in de wetenschap, maar geeft juist een mooie weergave van wat we zoal aan nieuws voorgeschoteld krijgen als het over wetenschap gaat. En dan zien we de bekende trends: fossielen, astronomische verschijnselen, (on)gezonde voeding, ‘spectaculaire’ archeologische vondsten en dieren die ‘menselijk’ gedrag blijken te vertonen. Natuurlijk ontbreken klimaatverandering, corona en de wolf niet. Maar Ter Voorde kijkt verder en belicht ook minder voor de hand liggende onderwerpen als de Navier-Stokes vergelijking of de filosofische zoektocht naar de waarheid.  

Dat levert logischerwijs een heel gevarieerd boek op waar iedere wetenschapsliefhebber met plezier doorheen bladert. Maar wat het boek vooral tot een feest voor de lezer maakt is het vermogen van Ter Voorde om een luchtige en grappige toon te combineren met een zeer scherpe blik op niet alleen het wetenschapsnieuws maar ook, of beter: vooral, hoe wij als mens naar de wereld om ons heen kijken. Dat is ontzettend knap en laat zien dat Ter Voorde niet alleen de achterliggende wetenschap goed begrijpt, maar minstens zoveel snapt van de mensen die die wetenschap bedrijven en beschrijven.