Er zijn talloze studies gedaan naar de beste strategie om meer vrouwen in de exacte en natuurwetenschappen te krijgen. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw lanceerde de overheid diverse campagnes om meisjes te stimuleren een technische of natuurwetenschappelijke studie te kiezen. Technische universiteiten organiseerden bijvoorbeeld meeloopdagen voor meisjes onder de weinig aantrekkelijke slogan ‘Thea studeert techniek’. Persoonlijk was ik nogal allergisch voor dit type krampachtige werving. De reden dat ik een technische studie koos, was omdat mijn ouders me op verschillende manieren lieten zien hoe interessant wetenschap kan zijn. Ik was ‘om’ na een bezoek aan het Evoluon in Eindhoven. Maar dat was ik waarschijnlijk ook als ik een jongen was geweest.  

Onderzoeker in de dop 

Drie jonge vrouwelijke wetenschappers Karen van den Akker (chemie), Nadine Duursma (lucht- en ruimtevaarttechniek) en Liselotte Nass (chemie) maakten samen het boek Met mama naar Mars. Het doel van dit boek is om jonge meisjes kennis te laten maken met techniek en te laten zien dat je er hele ‘coole’ dingen mee kan doen. Het boek leent zich het best als voorleesboek voor kinderen in groep 1 t/m 4 van de basisschool.  

In het verhaal wil hoofdpersoon Luna met haar moeder, die astronaut is, vertrekken naar Mars. Maar de raket start niet. Luna gaat op onderzoek uit bij verschillende wetenschappers die bij de bouw van de raket betrokken waren om te weten te komen wat het probleem is. De ontwerper, de techneut, de programmeur en de chemicus – allemaal vrouwen – vertellen wat hun bijdrage was aan de raket. De nieuwsgierige en analytische Luna is een kleine onderzoeker in de dop.  

Het verhaal is aardig opgebouwd en niet te moeilijk te bevatten voor kinderen. Leuk is ook dat de namen van de wetenschappers allemaal zijn afgeleid van echte vooraanstaande onderzoekers (onder wie Marie Curie en Katherine Johnson).  

Nergens een man 

Eigenlijk is het jammer dat dit boek zich zo specifiek op meisjes richt. Het is goed om vrouwelijke wetenschappers als rolmodel op te voeren, maar het komt nu nogal geforceerd over. Is die hele raket alleen gemaakt door en voor vrouwen? Nergens een man? Zelfs niet om koffie te halen? Misschien heeft Luna ook wel een broertje of vriendje, en wil die ook mee in de raket?  

Het blijft anno 2024 blijkbaar nodig om meisjes specifiek aan te spreken om hen te interesseren voor wetenschappelijke onderwerpen. De belevingswereld van de doelgroep wordt gedomineerd door roze reclamegeweld van prinsessen en eenhoorns. Een boek als Met mama naar Mars kan zeker helpen om meisjes te laten zien dat het ‘normaal’ is om andere interesses dan die zoete clichéwereld. Er hoeft maar één meisje te zijn die ‘om’ is na dit boek, zoals ik na een bezoek aan het Evoluon was.