Alina Chanaewa is doctor in de fysische chemie, was een tijdje wetenschapper en werkte aan nanodeeltjes en transistors, maar is nu CEO en mede-oprichter van de start-up Eddytec, die werkt aan eenvoudige detectie van defecten in koolstofvezelcomposieten.

Deze video is gemaakt in samenwerking met Startup Stage van ChemistryNL.

Hoe ben je bij Eddytec terecht gekomen?

’Ik wilde op een gegeven moment zien hoe de technologie een echt product werd, dus ik ging voor de start-up SkyTree werken. We ontwikkelden een technologie om koolstofdioxide uit de lucht te halen. Dat was een grote uitdaging, want dat is maar een heel klein percentage van de lucht. Dat bedrijf is nu een scale-up. Mijn huidige investeerder benaderde me voor Eddytec. Hij had al een goede wetenschapper en geld en vroeg of ik wilde komen helpen. Ik heb zowel ervaring met een start-up als met productontwikkeling en ik heb een wetenschappelijke achtergrond.’

Welk probleem willen jullie oplossen?

’Koolstofvezelcomponenten testen moet sneller en makkelijker gaan. Deze composieten zijn veel lichter dan de materialen die we vroeger in vliegtuigen gebruikten. Maar vliegtuigonderhoud duurt lang. Wanneer een vliegtuig niet in de lucht is, kost het geld. Vliegtuigen moeten lichter zijn om duurzamer te worden. Dan gebruiken ze minder brandstof en dus stoten ze minder CO₂ uit. Als je meer koolstofvezel gebruikt, moet je ook meer componenten testen op schade. De huidige methodes zijn heel traag en daar hebben wij een oplossing voor. Tijdens het uit- en inladen van bagage kunnen er ongelukken gebeuren waarbij het koolstofvezelcomposiet beschadigt, zonder dat je dat ziet. Om problemen uit te sluiten moet een testtechnicus een scan uitvoeren die nu nog een paar uur duurt.’

Hoe ga je dat oplossen?

‘We meten veranderingen in de geleidbaarheid. Koolstofvezels hebben hele lage geleidbaarheid, maar het zijn geen isolators. Onze methode is gebaseerd op de zogeten eddy current, de wervelstroom. We hebben een spoel waar we een stroom doorheen laten lopen, zodat er een magnetisch veld ontstaat. We plaatsen het materiaal in of vlakbij het magnetisch veld. Zo induceer je een eddy current in het materiaal. Die stroom creëert weer een eigen magnetisch veld en dat koppelt met het magnetische veld van de spoel. De eddy current verandert als het materiaal beschadigd is en dat kun je detecteren. We visualiseren de verschillen in geleidbaarheid met een kaart van het composiet. We hebben nu twee uitdagingen. Ten eerste de lage geleidbaarheid van het materiaal en ten tweede het interpreteren van de resultaten.’