Met een groeiende wereldbevolking zal de vraag naar voedsel, en de eiwitten daarin, toenemen. Het grootste deel van de eiwitten die we consumeren, bestaat momenteel uit dierlijke eiwitten. Van de eiwitconsumptie in Nederland is 39% van plantaardige en 61% van dierlijke oorsprong. Over het algemeen hebben dierlijke een grotere ecologische voetafdruk dan plantaardige voedingsmiddelen; ook wanneer dit in kg geproduceerd eiwit wordt uitgedrukt. Verschuiving in eiwitbronnen, transitie naar duurzaam geproduceerde eiwitten, en vermindering van voedselverspilling is één strategie om de impact van de voedingsmiddelenindustrie op het klimaat te beperken.

Met eiwittransitie wordt de verschuiving van de consumptie van traditionele dierlijke eiwitten naar meer plantaardige en alternatieve eiwitten zoals insecten, algen en microben, bedoeld. De eiwittransitie biedt ook kansen voor een verschuiving naar duurzame dierlijke en plantaardige eiwitproducties die minder belastend zijn voor het milieu. Eiwittransitie is echter niet een simpele vervanging van dierlijke eiwitten door plantaardige en alternatieve eiwitten. Dierlijke eiwitten en ook alternatieve eiwitten, zoals microbiële eiwitten, hebben meestal een hoge verteerbaarheid en betere samenstelling van aminozuren. Daarentegen missen eiwitten van een plantaardige bron enkele essentiële aminozuren, en wordt hun biobeschikbaarheid voor het lichaam beïnvloed door anti-nutritionele factoren van planten.

Meer informatis is te vinden op de website van de lezing.